آنچه اکنون می‌دانم (نامه‌هایی به خود جوان‌ترمان)

اکنون زمان آن رسیده که نسبت به آن کسی که به‌واقع هستی، تهور نشان دهی. جسارت داشته باش؛ اگر بتوانی به خود واقعی‌ات ایمان داشته‌باشی، کمتر رنج خواهی برد. در‌آن‌صورت، وقت گرانبهایت را که می‌تواند صرف مواردی ارزشمند‌تر شود، تلف نخواهی‌کرد. اما بیهوده بی‌پروا مباش. فهمیدم برای آنچه امکان‌پذیر نبود، نباید اشتیاق می‌داشتم. خشم به هر شکلی که باشد، فقط همه‌چیز را بدتر می‌کند و توانایی‌ات را برای کنار‌آمدن با مشکل محدود می‌کند. سکوت منشا هستی است که همه‌چیز از آن ناشی می‌شود. در هر نفس و در نهان آن، در هر فکر و در هر عمل، سکوت ماوا دارد. سکوی پرتاب و آسودگاهی امن است، مامنی است که می‌توان بار‌ها و بار‌ها به آن بازگشت.